Een gecommitteerde bij de blazersexamens vertelt:
Voor mij is een ideaal examen meer als een soort miniconcert, waar de kandidaat zich met plezier op heeft voorbereid. Het is natuurlijk altijd spannend, en dat mag je ook zien, maar het is vooral een gaaf moment om eindelijk te laten zien waar je zo hard aan hebt gewerkt!
Als de kandidaat een mooi examenprogramma heeft gemaakt, met een voorblad met plaatjes en een duidelijke keuze in de volgorde van de examenonderdelen, nou dan weet ik al dat het goed zit! Als die kandidaat dan ook nog lekker eigenwijs heeft gekozen voor bepaalde stukken en die stukken vol karakter speelt, dan ben ik blij.
Ik hoor het liefst examens met veel samenspel, en zo min mogelijk ‘verplichte nummers’. Dus voeg vooral zoveel mogelijk samen (impro en uit het hoofd gewoon in één van de stukken doen bijvoorbeeld). Ik vind etudes onmisbaar in het lesprogramma, maar ik hoef ze niet tijdens een examen te horen – behalve wanneer de kandidaat dat zelf leuk vindt.
Ik tel geen foute noten, we trekken geen punten af als er iets mis gaat. Ik luister en kijk naar hoe ver de eigen muzikale persoonlijkheid van de kandidaat al gevorderd is, ten opzichte van het niveau A, B, C of D en de eindtermen. Daarvoor spreek ik mijn waardering uit, onder andere in een cijfer per rubriek. En daarnaast geef ik graag tips over hoe de kandidaat zich nog verder kan ontwikkelen.