SAXOFOONSPELEN MET EEN BEPERKING
Eline van Gastel vertelt hoe het is om met een visuele beperking saxofoon te spelen bij een vereniging.
Muziek maakt mij altijd wel heel vrolijk, zodra de radio aanstaat ga ik meezingen, meedansen, mee neuriën. En toen ik in 2010 hoorde over Harmonie Nederland en Oranje, dat is de muziekvereniging van het dorp, werd ik ineens heel erg enthousiast en ben ik erbij gegaan.
Muziek maken met een visuele beperking kan gewoon! Eline van Gastel geeft daarvan het goede voorbeeld. Zij vindt haar verhaal zelf helemaal niet bijzonder trouwens. Voor haar is het de normaalste zaak van de wereld dat haar ogen anders werken, dat ze muziek leerde lezen met gekleurde bolletjes, en dat ze zelf van Youtube op gehoor mooie muziek leert spelen. Wij vinden haar verhaal niet alleen wel bijzonder, we vinden het een geweldig voorbeeld en we hopen dat het anderen kan aansporen om ook met een visuele beperking gewoon muziek te maken!
Eline speelt saxofoon bij RKKE Harmonie Nederland en Oranje in Rucphen. Zij heeft noten leren lezen met gekleurde bolletjes, en inmiddels speelt ze van partijen in negatief: de bladzijde is zwart, de balk en de noten zijn wit. Tijdens corona miste ze het samenspelen, en daarom is ze met opnames mee gaan spelen. Het resultaat daarvan kun je zien op het filmpje hieronder, waar ze samen met haar hond Lynn op het podium staat.
Dit is voor mij de normaalste zaak van de wereld, ik weet niet beter
Ben je geïnteresseerd, en wil je meer informatie? Kijk alvast hier op de website van LKCA voor allerlei artikelen over diversiteit en inclusie, of hier voor meer over het project Music Unlimited van Jelle Roeper. Wil je een vraag aan Eline stellen – stuur dan een mailtje aan ons bondsbureau.
Het verhaal dat Eline in het filmpje hierboven vertelt hebben we ook uitgeschreven:
“Hoi, ik ben Eline van Gastel en de Brabantse Bond heeft mij gevraagd of ik met u mijn verhaal wil delen aangezien dat ik slecht zicht heb. Ik maak op een andere manier muziek dan de meeste anderen. Toen ik ongeveer 2,5 was kwamen mijn ouders erachter dat ik congenitale stationaire nachtblindheid heb. Dit houdt eigenlijk in dat ik gewoon in het donker niet zoveel zie. Ik heb een zicht van 5% en dat kunt u ongeveer vergelijken met wat u op ongeveer 100 meter afstand ziet, dat zie ik op 1 meter afstand. De meeste details die vallen voor mij weg en, ja, voornamelijk gekleurde vlekken worden dat, maar ja, ik weet gewoon niet beter dan dat het zo is. Ik heb ook nystagmus, dat houdt in dat mijn ogen nooit stil zullen staan, altijd een fractie bewegen. Overdag heb ik er niet zo heel veel last van. Alleen met focussen zoals lezen en dat soort dingetjes heb ik daar wel last van want dan moet je je op één punt kunnen richten en dat kan ik niet. Ik heb hier verder geen controle over maar nogmaals, dat is voor mij de normaalste zaak van de wereld, ik weet niet beter.
Muziek maakt mij altijd wel heel vrolijk, zodra de radio aanstaat ga ik meezingen, meedansen, mee neuriën. En toen ik in 2010 hoorde over Harmonie Nederland en Oranje, dat is de muziekvereniging van het dorp, werd ik ineens heel erg enthousiast en ben ik erbij gegaan. Eerst een paar jaar blokfluit leren spelen om de noten te leren en een beetje muzikaal te ontwikkelen. En ja, dat ging eigenlijk best goed. Alleen het notenlezen ging bij mij niet zo heel makkelijk aangezien, ja, je moet je focussen, je moet lezen en noten staan op verschillende lijntjes, en die lijntjes die zag ik niet, en dan nog die nystagmus erbij. Dus al vrij snel kwamen we erachter dat dat niet werkte. Eehm, een hele zoektocht gehad en uiteindelijk kwamen we op kleurtjes, dus zeg maar alle noten kregen een eigen kleur. Dus bijvoorbeeld een ‘G’ die had een rood bolletje en een ‘A’ had een wit bolletje met een zwart rondje eromheen en de ‘B’ die was een dicht zwart rondje, zo had iedere noot zijn eigen kleur. Dat is een aantal jaren wel goed gegaan en toen ben ik overgegaan op saxofoon met op die manier muziek leren.
Op een gegeven moment wil je toch wel samen spelen met andere mensen want daarvoor maak je vaak muziek dus zodoende in het jeugdorkest gegaan van de muziekvereniging. Die muziekstukken werden steeds moeilijker (ze lacht) want ja, het niveau gaat steeds verder omhoog, dus de kleuren die werden ook steeds moeilijker zichtbaar omdat ze steeds dichter op elkaar moesten gaan staan. Dat werd gewoon teveel werk voor mijn moeder want die kleurde voornamelijk alles. Dus toen zijn we overgestapt op digitaal bladmuziek lezen en dan voor mij de notenbalk groter. En de achtergrond is bij mij zwart en de notenbalk zelf wit zodat het contrast voor mij beter te zien is. Nogmaals, voor mij is dit heel normaal en vind ik het heel bijzonder dat de BBM mij hierom vraagt!
Het liefst maak ik muziek met anderen zoals ik al zei en nu met Corona gaat dat niet echt dus vaak gebruik ik nu liedjes uit de top 40 die ik mezelf aanleer op gehoor en pak ik de versies van YouTube om dan toch nog een beetje het gevoel van samen spelen te krijgen. En eigenlijk ben ik erachter gekomen dat ik dat heel leuk vind om te doen en dat is nu voornamelijk wat ik dan doe.
Sinds 2021, dus da’s nog niet zo heel lang, april 2021 heb ik er een hond bij gekregen, een blindengeleidehond en haar naam is Lynn. En hier is een filmpje van een voorspeelavond waar ik heb gespeeld en daar was Lynn ook bij en dat was eigenlijk mijn eerste concert met haar en ik was heel trots op haar dat ze zo netjes bleef liggen enzo.
Ja, verder is er voor mij niet heel veel bijzonders, ik denk niet dat ik heel veel vergeet, en vragen stellen mag! Heel veel luisterplezier.”
